និយាយហើយគឺធ្វើ មិនមែនក្រវែលឲ្យតែកើតចចាមអារ៉ាមនោះទេ នេះក្រោមការត្រួសត្រាយរបស់ម្ចាស់ថ្មីលោក Todd Boehly គិតចាប់តាំងរដូវក្តៅឆ្នាំទៅ ពោលរាប់ពេញមួយរដូវកាល ២០២២/២៣ ក្លឹបតោខៀវ Chelsea បានចំណាយលើការនាំចូលកីឡាករអស់ ៦២៩ លានអឺរ៉ូ ដល់ថ្នាក់បំបែកកំណត់ត្រា Barcelona ធ្លាប់ចារទុក ៥ ឆ្នាំមុន ចាយអស់ ៣៨០ លាន។
Enzo Fernandez ទើបតែសម្រេចការនាំយកមុននេះ ក្នុងនាមជាកីឡាករថ្លៃបំផុតនៅ Premier League ពោលមានតម្លៃ ១២១ លានអឺរ៉ូ បូកផ្សំនឹងចំណាយធំៗផ្សេងទៀត ដូចវត្តមាន Mykhailo Mudryk, Wesley Fofana និង Marc Cucurella ជាដើម។ ចំណូលតិចចំណាយច្រើន ជាសំណួរដែលបងប្អូនយើងភាគច្រើនកំពុងមានការងឿងឆ្ងល់ ហើយកាន់តែមិនយល់ថា ហេតុអ្វីបានជាក្លឹបអង់គ្លេសមួយនេះ អាចគេចផុតច្បាប់កំណត់លើការចំណាយ Financial Fair Play របស់ UEFA?
ចម្លើយមួយម៉ាត់ងាយយល់ គឺត្រង់យុទ្ធសាស្ត្រម្ចាស់ថ្មីជនជាតិអាមេរិក លោកបានរកឃើញចន្លោះប្រហោងរបស់ UEFA ហើយបានច្បិចយកចន្លោះមួយនោះ មកអនុវត្តជាមួយផែនការណ៍បង់រំលស់រយៈពេលយូរ។
១) អ្វីទៅជាចន្លោះប្រហោងរបស់ UEFA?
ក្រោមការរៀបចំច្បាប់របស់សមាគមបាល់ទាត់អឺរ៉ុប បានមើលរំលងការចំណាយបណ្ដាក់រយៈពេលយូរ ដែលជាហេតុនាំឲ្យ Chelsea អាចយកវាទៅអនុវត្ត ជាមួយការទិញចូល Mykhailo Mudryk និង Enzo Fernandez លើសុពលភាពកុងត្រាដល់ទៅ ៨ ឆ្នាំកន្លះ។
យុទ្ធសាស្ត្ររបស់មហាសេដ្ឋីវ័យ ៤៩ ឆ្នាំ គឺបានយកចន្លោះប្រហោងមួយនេះ ទៅចរចាបង់រំលស់តាមដំណាក់កាលរវាងភាគីក្លឹបអាណាព្យាបាល ហើយទោះតម្លៃខ្លួនកីឡាករខ្ពស់ប៉ុណ្ណា ក៏ Chelsea មិនញញើតនឹងចំណាយនោះដែរ ព្រោះដឹងច្បាស់ថានឹងពុំមានការល្មើសច្បាប់ FFP ឡើយ។
ដូចករណីកីឡាករអ៊ុយក្រែន ដែលក្លឹបចាយលុយ ៧០ លានអឺរ៉ូ ថ្ពក់យកពី Shakhtar Donetsk គឺ Chelsea បានបង់រំលស់ជាដំណាក់កាល ហើយមួយឆ្នាំចាយមិនដល់ ១០ លានអឺរ៉ូផង។ មិនខុសគ្នានោះទេនឹងការនាំយកកីឡាករឈ្នះជើងឯក World Cup ពី Benfica ដ្បិតស្ថិតនៅតម្លៃ ១២១ លានអឺរ៉ូ ក៏ Chelsea មិនបានចាយលុយទាំងដុំទៅបញ្ចប់នោះដែរ ពោលបង់ជា ៦ ដំណាក់កាល ហើយការចំណាយដំបូងអស់តែ ៣៤ លានអឺរ៉ូប៉ុណ្ណោះ រួចពេលវេលាសេសសល់ ៨ ឆ្នាំកន្លះ សឹមធ្វើការទូទាត់តាមក្រោយ។
២) តើក្លឹបដទៃអាចអនុវត្តយុទ្ធសាស្ត្រនេះតាម Chelsea បានដែរឬទេ?
ក្រោយឃើញអ្វីដែលក្លឹបម្ចាស់ដី Stamford Bridge បានធ្វើ ក៏ស្រាប់តែសមាគមបាល់ទាត់អឺរ៉ុប មានការភ្ញាក់ខ្លួនព្រឺត ហើយប្រញាប់ចាត់វិធានការណ៍កែសម្រួលច្បាប់ថ្មី ដោយកំណត់ថា ចាប់ពីរដូវក្តៅ ឆ្នាំ ២០២៣ តទៅមុខ បណ្តាក្លឹបនៅអឺរ៉ុបទាំងអស់ នឹងមិនអនុញ្ញាតឲ្យនាំចូលកីឡាករលើសុពលភាពកុងត្រាលើសពី ៥ ឆ្នាំឡើយ។
នេះមានន័យថាទោះ ក្លឹបចង់បង់រំលស់ប៉ុន្មានដំណាក់កាលក៏ដោយ ចាំបាច់ត្រូវតែទូទាត់ខ្ទង់ចំណាយទាំងអស់ឲ្យដាច់ស្រេចត្រឹមរយៈពេល ៥ ឆ្នាំជាកំហិត។
៣) តើមានផលចំណេញ និងផលប៉ះពាល់អ្វីខ្លះសម្រាប់ក្លឹប?
ផលចំណេញគឺ Chelsea បានជញ្ជក់យកវារួចរាល់ហើយ ត្រង់អាចនាំចូលកីឡាករជាច្រើនហូរហែ ដោយមិនឲ្យ UEFA ចាប់បាននោះឯង។ តែបើនិយាយអំពីផលប៉ះពាល់ពេលទៅមុខ គឺទាក់ទិននឹងខ្ទង់ចំណាយ ដែលក្លឹបអាចប្រឈមហានិភ័យខ្ពស់ក្នុងការជួបប្រទះវិបត្តិហិរញ្ញវត្ថុ ប្រសិនជាកីឡាករដែលនាំចូល មិនអាចបង្ហាញទម្រង់លេងល្អ ដូចគ្នានឹងក្លឹបមិនអាចឈ្នះពានរង្វាន់កំពូលណាមួយ។
បើកីឡាករធ្វើបានល្អ ក្លឹបលក់ចេញក៏អាចចំណេញឬស្មើដើម តែបើកីឡាករធ្លាក់ជើង នោះក្លឹបក៏នៅតែត្រូវទទួលបន្ទុកចំណាយលើប្រាក់ឈ្នួល លើតម្លៃផ្ទេរពេញ ១០០ ភាគរយ ដូចបានកំណត់ក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងទៅឲ្យក្លឹបចាស់ដដែល។ ជាឧទាហរណ៍ប្រសិនជារដូវកាល ២០២៣/២៤ Chelsea មិនអាចទទួលបានកៅអី Champions League ហើយបានត្រឹម Europa League នោះក៏ជាការបាត់បង់ប្រភពចំណូលធំមួយបាត់ទៅហើយ នេះមិនទាន់រាប់បញ្ចូលចំណូលពីពានរង្វាន់នានាដទៃទៀតផង។
មួយផ្សេងទៀត ក្លឹបក៏មិនអាចចុះបញ្ជីកីឡាករលើសពី ២៥ រូបនោះដែរ ម្ល៉េះទាមទារឲ្យមានការលក់ចេញ ទិញចូលជាចាំបាច់ ហើយបើគាំងលើប្រាក់ចំណូល ដោយសារការមិនអាចសម្រេចសមិទ្ធផលដូចគោលដៅកំណត់ផង នោះវានឹងកាន់តែស្មុគស្មាញខ្លាំង ពោលផ្លូវដែល Chelsea កំពុងដើរ គឺមិនជាខុសនឹងអ្វីដែល Barcelona បានធ្វើកន្លងមកនោះឡើយ៕
ប្រភព៖ បរទេស